Mijn naam is Els en het is mijn eerste jaar als ambassadeur Pride at the Beach. Met trots vertegenwoordig ik de letter L uit  LHBTI.

Er zijn gelijke rechten en een homohuwelijk. Gelukkig, maar de praktijk is anders.

Als je niet tot de “norm” behoort, dan zijn de rechten niet vanzelfsprekend. Zolang er nog steeds geweld gebruikt wordt omdat je tot de LHBTI groep behoort of mensen, jong en oud, niet durven te zeggen dat ze homo, lesbisch, transgender of anders zijn, commentaar krijgen als je hand in hand loopt,  is het belangrijk dat er aandacht voor is om gelijk behandeld te worden. Aandacht voor diversiteit en je veilig kunnen voelen, is en blijft belangrijk. Diversiteit zou de norm moeten zijn. Er is nog een hoop werk te verrichten voor volledige acceptatie.  De Pride is een dag dat we daar aandacht voor vragen in de wereld. Van de Pride vind ik het leukste dat ik zie dat we met velen zijn, divers zijn en dat het altijd een goede sfeer is. We geven het goede voorbeeld daarmee naar de maatschappij.  De boodschap is serieus.

Pride at the Beach  is extra gezellig omdat het strand en de zee een positieve invloed hebben, de gezellige terrasjes, de strandtenten en als de zon dan ook nog schijnt, zijn dat alle ingrediënten voor een aantal superfijne dagen.

Ik hoop dat ik als ambassadeur kan bijdragen aan meer acceptatie van onze mooie diverse gemeenschap.

Mijn naam is Fred Rosenhart (69, Woonplaats Bentveld gemeente Zandvoort. Ik geniet van de rust, de duinen en het mooie uitzicht.

Theatermaker, acteur, schrijver, erfgoedschrijver, docent drama, kunstschilder en BABS (buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand) .

Alles op Kunstgebied, alle jarenlang organiseren we de Roze Kunstlijn, ik wil me inzetten voor de LHBTI-doelgroep, om het cultuuraanbod in Zandvoort naar een hoger plan te tillen.  Velen word ik een culturele duizendpoot genoemd

Waarom deze foto, trots omdat ik voor de 2e keer in de rol mag kruipen van Ludwig ll van Beieren, de neef van Keizerin Sisi, en trots dat ik ambassadeur mag zijn van de Pride organisatie.

Foto: Wijnand Burger 

René (1950) studeerde Frans aan de universiteit van Genève en werkte na terugkomst in Amsterdam vervolgens ruim een decennium in de welzijnssector. Vanaf het begin van de jaren ’90 schreef hij als vrijwilliger voor enkele in Amsterdam gratis verspreide homobladen en vervolgens geruime tijd als redacteur en (film)journalist voor meerdere nationale en internationale (homo)tijdschriften en magazines.

Sinds ruim 16 jaar fotografeert hij, een vorm van creativiteit die hem hielp van een ingrijpende operatie te herstellen. Als autodidact heeft hij inmiddels meerdere tentoonstelling en publicaties op zijn naam staan en heeft hij met name binnen de Nederlandse gay scene een reputatie als fotograaf opgebouwd. Zijn werk heeft vaak een erotisch karakter, maar heeft tegelijkertijd een artistieke invalshoek. In nauwe samenwerking met zijn modellen creëert hij speelse, sexy, theatrale, prikkelende en ook regelmatig uitdagende beelden.

René is gastconservator bij het Zandvoorts Museum, waar hij samen met André Donker de tentoonstellingen tijdens Pride at the Beach samenstelt.

Mijn naam is Jelmer Koper. 20 jaar en woon al m’n hele leven in het mooie Zandvoort. Een kleurrijk dorp met ruimte voor diversiteit. Sinds twee jaar studeer ik Journalistiek aan de Hogeschool Utrecht en ben ik actief bij lokale media hier in Zandvoort. Mijn interesse voor politiek en dus ook besluitvorming is groot. 

Het is dan ook mooi om hiermee mijzelf als ambassadeur van Pride at the Beach en de stichting LHBTI aan Zee aan te kondigen. Ik zie het als een belangrijke uitdaging en taak om het belang van gelijke rechten en eerlijke kansen voor de regenbooggemeenschap op deze manier extra te benadrukken. 

Want Nederland en ook Zandvoort is nog lang niet af. Zeker als het gaat om de emancipatie en acceptatie van lhbti’ers. Ons dorp is al goed op weg en zie ik dan ook als voorbeeld voor andere plekken in Nederland waar die sociale veiligheid nog niet de standaard is. Maar ook hier in ons eigen badplaats is nog veel te winnen.
Juist de jonge Zandvoorter zou zich zichtbaar en in alle vrijheid moeten kunnen ontwikkelen, zichzelf zonder angst voor de buitenwereld ontdekken. 

Ik zie er naar uit om als ambassadeur dit verhaal uit te dragen en zo bij te dragen aan een gelijkwaardig dorp waar echt elke stem telt. 

Het motto van Rachèl is zowat haar handelsmerk geworden: “liefde is de kracht die groter wordt als je het deelt”. Ik ben van origine Rotterdamse en dank mijn achternaam aan mijn Franse (derde echtgenoot). Mijn leeftijd is en blijft een illusie. Op de vraag hoe oud ik ben, antwoord ik steevast dat ik voor de zoveelste keer 39 ben geworden… Met een warm en groot hart, wil ik de wereld een klein beetje mooier maken. Optreden is m’n lust en m’n leven, vooral de live sing-a-long optredens in bejaardenhuizen (soms samen met m’n dragzusters).

Als ambassadrice van Pride at the Beach wil ik me op verschillende manieren in gaan zetten om mensen bewuster te maken van het feit dat het er uiteindelijk alleen maar op aankomt dat iedereen elkaar met respect behandeld, ongeacht genderintentiteit, huidskleur, seksuele voorkeur of geloofsovertuiging. We zijn gelukkig allemaal verschillend, iedereen is uniek. Zorg goed voor jezelf, kijk ook een beetje om naar die ander, kijk om je heen en misschien kunnen we nog wat leren van elkaar?

Waarom deze foto in mijn atelier? Mijn atelier is een verlengstuk van de persoon die ik ben. Maar ook de plek waar ik mijzelf heb leren kennen. Waar ik mijzelf een taal heb geleerd waarmee ik het onuitspreekbare kon duiden, kon uitspreken. En het is natuurlijk ook gewoon een prachtig hok is dat er elke keer dat ik er kom weer totaal anders uitziet! 

The place to be!

Waarom is de plek welke ik heb gekozen voor deze foto voor mij belangrijk? Dat is omdat het twee voor mij belangrijke dingen samenbrengt, namelijk de zee en kunst. De eerste wandeling welke ik maakte nadat we hadden besloten in Zandvoort te gaan wonen, zo’n 4 jaar geleden, was er één over het strand en terug over de boulevard. De aanwezigheid van de zee, het goede gevoel van deze plek om te wonen, werd versterkt van door het ontdekken van een prachtig kunstwerk aan de boulevard, ‘The Seas of She’ van Marléne Sjerps.

Het maakte Zandvoort voor mij meer dan een fijn dorp aan de zee.

De reden waarom ik voor de boulevard/strand heb gekozen. Is omdat je hier tot rust kan komen als je veel aan je hoofd hebt. Een plek waar je echt helemaal tot jezelf kan komen. Je voelt de wind door je haren en ruikt de zoute zee lucht. Deze 2 factoren laten je voelen dat je op 1 lijn zit met de omgeving. Je voelt je er vrij en op je gemak.

De andere kant van de boulevard is dat het ook een verbindingspunt is tussen zandvoort en het strand. Er leven herinneringen en vinden ontmoetingen plaats. Het is ook een plek waar je veel nieuwe mensen zal leren kennen als je er open voor staat. Alles bij elkaar opgeteld vind ik dit de mooiste plek van zandvoort.

Ik heb deze foto gekozen opdat ik eigenlijk mijn hele ^_jeugd te vinden was op deze plek. Je kon mij niet wegslepen bij deze manege! Voordat ik muzikant werd deed ik paardensport. Toen ik 6 jaar was begon ik met rijden op manege ruckert. Jaren later kreeg ik mijn eerste pony Joey via manege ruckert en heb hier nog een aantal jaar gereden met hem. Toen ik verder wilde in de dressuur sport ben ik naar een andere stal verhuisd om met een grand prix ruiter te trainen. Maarja wat ik al zei… ik kon niet wegblijven. Jaren later toen ik mijn eigen paard winsor had heb ik ook nog een hele winter bij ruckert gestaan en heb ik ook mijn stage mogen doen! Deze plek is een 2e thuis voor mij geweest.